Mei 2016

NIEUWSBRIEF KANSRIJK SURINAME
MEI 2016

Dag belangstellenden, donateurs, begunstigers en vrienden van Kansrijk Suriname. In deze Nieuwsbrief vertellen we u over twee van onze projecten. Eén project dat al loopt en eén in ontwikkeling.

Maar eerst willen we allen zeer hartelijk danken voor de giften en reacties die we na de vorige nieuwsbrief ontvingen. Velen hebben we persoonlijk bedankt, maar niet van iedereen konden we de adresgegevens achterhalen.

Dank, want uw steun aan ons, wordt direct vertaald in hulp aan hen.

Gujaba ligt aan de bovenloop van de Surinamerivier. Je kunt er alleen komen per korjaal. Het is een groot dorp met 6000 inwoners. Er zijn twee basisscholen, waar ´s ochtends les gegeven wordt. Als de school uit is, gaan de kinderen hangen, want behalve in en aan de rivier spelen, is er verder niets te doen. Er is geen speelcultuur. Er wordt niet gesport. Het plezier en de uitdaging om samen een prestatie neer te zetten, krijgen daardoor weinig kans. Anne Wil en Coco zijn twee Nederlandse stagiaires die voor Kansrijk Suriname een buurthuis opzetten, met allerlei activiteiten voor de kinderen in de leeftijd van 6 tot 12 jaar.

Er zijn maar weinig kinderen en volwassenen in het dorp die Nederlands spreken. Dat maakt het extra moeilijk voor twee jonge, blanke meiden om daar aan de slag te gaan. Maar het is ze gelukt en het is op dit moment een groot succes.

Op de foto ziet u een het programmaoverzicht. Vanuit Nederland is er enkele malen per week intensief telefonisch contact voor begeleiding, steun en om successen en tegenslagen te delen.

 

Leest u drie korte verslagen:

Een juichende Coco.

Vandaag de eerste spelletjesmiddag in het Krutu Oso, het gemeenschapshuis, aangekondigd door de beide schoolhoofden en de bestuursleden die wij hadden gesproken. Er waren 70 kinderen! Het ging geweldig.

Een vrouw uit het dorp heeft zich inmiddels aangemeld als assistente en wil de zaak draaiende houden als we in de stad zijn.

We hebben gesproken met tropenarts Maarten van de Medische Zending, die op de post reclame gaat maken en zelf mee wil doen in de vorm van gezondheidsvoorlichting. We hebben Erna Aviankoi aan de telefoon gehad, van de Stichting Cocon, die samen met Unicef en het Ministerie van Sport en jeugdzaken in Gujaba zaken van de grond probeert te krijgen, die razend enthousiast was en die graag samen wil werken.

Er hangen affiches in het dorp, en we worden door verschillende mensen aangesproken. Dat valt niet mee, omdat de meesten alleen Saramaccaans spreken. Er wordt dus veel gelachen.

 

Een dodelijk ongeluk.

We krijgen ook te maken met onverwachte elementen uit een andere cultuur. Iemand uit Gujaba heeft tijdens de jacht in Frans-Guyana een vriend per ongeluk doodgeschoten. Nu komt de hele familie van de overledene naar het dorp, om ritueel wraak te nemen. Scholen zijn dicht, je moet in je huis blijven tot dinsdag. Volgens Mw. Aside van school kan het geen kwaad, als we maar doen wat de anderen doen en vooral bij huis blijven en niet in de buurt komen van het Krutu Oso waar de moordenaar woont. Als je de wrekende familieleden aankijkt, ga je dood. Gelukkig begrepen ze dat dat minder geldt voor witte mensen.  Coco.

 

Het gaat goed.

Moordenaarsproblemen klaar. Twee enge dagen met veel getrommel, hoog gegil en mannen die met ronkende motorzagen zwaaiden, maar nu is de familie van de dode vertrokken en is alles weer normaal. De BO (Bestuurs Opzichter) komt tegenwoordig bij ons op visite. Er is een man uit het dorp die wekelijks op de dinsdag wil helpen met het opzetten van een voetbalcompetitie en daarmee doorgaat als we weg zijn. Er zijn twee meiden die samen de spelletjesmiddag op de woensdag willen verzorgen, ze doen vanaf morgen mee. Morgenochtend gaan we voorlezen voor de peuters. Het loopt als een trein en het dorp gaat zelf meedoen.    Anne-Wil.

 

De kosten.

Tot nu toe heeft het hele project nog nauwelijks iets gekost. Overtocht, huisvesting en verblijf worden door Anne-Wil en Coco zelf betaald. De huisvesting in Gujaba heeft Kansrijk Suriname gratis kunnen regelen. De kosten voor materiaal zijn ook nog niet groot geweest. Nu alles goed opgezet is en volop draait, worden de kosten natuurlijk hoger. Knutselspullen moeten regelmatig aangevuld worden, ballen gaan weleens kapot, een tafeltennistafel behoort tot de wensen enz. Er is een begroting opgesteld en Coco en Anne-Wil zijn druk bezig hun crowdfundingplan op de 1%club website te zetten. Bericht hierover volgt spoedig op onze website en op onze facebookpagina.  We publiceren regelmatig hun blogs op onze website.  Hier vindt u ze allemaal, de nieuwste bovenaan.

 

Bezoek

Marianne Rutgers, vrijwilliger en Joleen Caljouw, secretaris Kansrijk Suriname gaan al enkele jaren twee keer per jaar een maand naar Suriname. In april waren zij er weer. Hun verslagen kunt u hier  lezen. (tussen de blogs van Coco en Anne-Wil in, 3 april en 16 april 2016). Ook zij betalen het grootste deel van hun reis-en verblijfkosten zelf. Hun dagen zijn dan volledig volgeboekt met afspraken rond begeleiding, onderhouden van contacten, controle op uitgaven en besprekingen over aanvragen voor nieuwe ondersteuning.

 

Honger.

Vanuit de Clarkeschool nabij Sunny Point kwamen berichten over de gevolgen van de toenemende armoede. Het gaat echt slecht in Suriname. De inflatie bedraagt 200%. Inkomens, die al niet hoog waren, zijn dus gehalveerd.

De school heeft achthonderd leerlingen. Tweehonderd kinderen komen zeer regelmatig met honger op school. Er is thuis geen geld voor eten. Natuurlijk is er ook geen of nauwelijks geld voor een nieuwe schoolbloes (verplicht) en schoenen. Ook niet voor een paar plastic slippers. In samenwerking met ons bestuur in Suriname, het hoofd van de school, juf Jane Ladi en de remedial teacher Edwina Puketi maken we nu een concreet en uitgewerkt plan om hulp te bieden. We willen de kinderen voor aanvang van de school een broodje geven met kouseband (lange sperciebonen) en ei plus een banaan en een glas melk. We starten met 20 kinderen, die volgens heldere

criteria door school geselecteerd zijn. Edwina is al om 07.00 uur elke ochtend aanwezig. Ze vangt de kinderen op en verzorgt dan het eten. De catering gebeurt door een vrouw die een klein bedrijfje heeft opgezet en mede door deze opdracht haar gezin kan onderhouden.

Van deze pilot leren we wat wel en niet werkt. We sturen bij en besluiten dan of we kunnen uitbreiden naar meer kinderen. Dat hangt mede af van de gelden die we krijgen en de steun die u ons daarbij biedt.

 

Willem Wanrooij, voorzitter Kansrijk Suriname

We zijn blij met uw belangstelling en dankbaar voor financiële bijdragen.
Wij hebben de ANBI-status, dus al uw giften zijn aftrekbaar van de belasting.

IBAN NL65TRIO 0390 461 989 Kansrijk Suriname te Amsterdam